Βρίσκομαι σε ένα σκοτεινό στενάκι, η υγρασία , σε συνδυασμό με τον αέρα νικάνε την ζεστασιά που παλεύει να μου προσφέρει η μακριά πέτσινη καμπαρτίνα μου.
Εμετικές μυρωδιές αναβλύζουν από τα βάθη του στενού. Δεν τολμώ ούτε να κοιτάξω τι κρύβεται πίσω από τα σκοτάδια του.
Έπρεπε να βγω έξω όμως. Έπρεπε να κάνω αυτό το γαμημένο τσιγάρο.
Το έχω σιχαθεί πια. Δεν μπορώ να το κόψω όμως.
Άσε που και ο γιατρός μου είπε ότι επιβαρύνω την ήδη εύθραυστη υγεία μου...
Καθώς τραβάω ακόμα μια τζούρα και τα πνευμόνια μου γεμίζουν με καπνό σκέφτομαι:
''Πως με κατάντησαν έτσι...Παλαιότερα ήμουν τόσο χαρούμενος ,τόσο γεμάτος ενέργεια...
τόσο...τόσο καλός.
Βλέπετε κάποτε ήμουν πρότυπο. Έκανα τα μικρά παιδάκια να γελάνε, ενώ παράλληλα τους έδινα ηθικά διδάγματα...
Εκείνες οι εποχές μου φαίνονται τόσο μακρινές..
Κοιτάζω ξανά το τσιγάρο μου και θυμάμαι ότι όλα ξεκίνησαν από αυτό...
Τότε που οι παραγωγοί μου θεώρησαν ότι θα ήταν πιο "cool" να καπνίζω και ότι θα προσελκούσα μεγαλύτερο μέρος του κοινού...
Με τον καιρό θεώρησαν ότι και το μαύρο δέρμα μου , τα μεγάλα στρογγυλά αυτιά μου δεν ήταν αρκετά καλά.. Έτσι με άλλαξαν...με έκαναν πιο ανθρώπινο, με πιο πολλές αδυναμίες...
Έτσι σιγά σιγά σταμάτησα να προσφέρω γνώση και χαρά. Άπλα μάθαινα στα παιδιά αυτό που λέμε να ζεις χωρίς σκέψη..
Πήγα με γυναίκες με πολλές γυναίκες..Ξέχασα αυτή που πάντα με αγαπούσε.
Άλλωστε μου είπαν ότι το όνομα της ήταν πολύ χαζό για να είναι δίπλα μου.
Ειδικά τώρα που είχα αλλάξει όνομα: Cim Moss .
Μου είπαν ότι ακούγεται καλύτερα από το παλιό μου.
Άλλωστε πλέον οι περισσότερες σκηνές στις οποίες συμμετείχα , είχαν αίμα, βιασμούς κτλ...
Δεν θα μπορούσα να κρατήσω το παλιό μου όνομα.
Με τον καιρό άλλωστε άρχισαν να μ αρέσουν όλ 'αυτά .
Ο σκληρός τύπος με τις γκόμενες , τα λεφτά , με το δικαίωμα να δοκιμάζει όποιες απαγορευμένες ουσίες ήθελε και να μην του λέει κανείς τίποτα.
Μ άρεσε αυτό , άλλωστε είχε σταματήσει να με ενδιαφέρει τι μηνύματα περνάω στα παιδιά...
Μέχρι που σήμερα , σ' αυτό το μαγαζί όπου στέκομαι απ' έξω , γνώρισα τον Mike...
18 χρονών παιδί και όμως έχει κατάφερε μέσα σε αυτά τα χρόνια να πέσει στα ναρκωτικά, οι μόνες κοπέλες που έχει πλαγιάσει μαζί ,είναι πληρωμένες πόρνες, δεν έχει δουλέψει ποτέ του και το μόνο που κάνει είναι να μεθάει σε bars ,ζώντας από τα λεφτά που κλέβει όταν δεν είναι μεθυσμένος..
Όταν τον ρώτησα ,αν έχει κάποιον στην ζωή, η απάντηση του ήταν αποστομωτική:"Δεν χρειάζομαι κάποιον Cim! Είμαι σαν κ εσένα , όπου φυσάει ο άνεμος ελεύθερο πουλί!''
Κ μετά μου έκλεισε το μάτι...
Εκείνη τη στιγμή , εκείνη τη γαμημένη ατελείωτη στιγμή, μπορούσα να δω τι είχα γίνει.
Μπορούσα να καταλάβω την κατάντια μου και τις αμαρτίες μου...
Ένιωσα να πνίγομαι να μην αντέχω άλλο..
Βγήκα από το μαγαζί (γνωστό σε όλους για τα ωραία "κορίτσια" που προσφέρει),
και άναψα τσιγάρο,ξέροντας ότι αυτό δεν θα με βοηθήσει, αλλά το έκανα.
Γιατί; Γιατί έτσι με κατάντησαν, αυτό τον τρόπο μου έμαθαν...
Όταν έχω προβλήματα ,δεν χρειάζεται να τα λύνω...άπλα ανάβω ένα τσιγάρο,
και χάνομαι στον καπνό του...
Εμετικές μυρωδιές αναβλύζουν από τα βάθη του στενού. Δεν τολμώ ούτε να κοιτάξω τι κρύβεται πίσω από τα σκοτάδια του.
Έπρεπε να βγω έξω όμως. Έπρεπε να κάνω αυτό το γαμημένο τσιγάρο.
Το έχω σιχαθεί πια. Δεν μπορώ να το κόψω όμως.
Άσε που και ο γιατρός μου είπε ότι επιβαρύνω την ήδη εύθραυστη υγεία μου...
Καθώς τραβάω ακόμα μια τζούρα και τα πνευμόνια μου γεμίζουν με καπνό σκέφτομαι:
''Πως με κατάντησαν έτσι...Παλαιότερα ήμουν τόσο χαρούμενος ,τόσο γεμάτος ενέργεια...
τόσο...τόσο καλός.
Βλέπετε κάποτε ήμουν πρότυπο. Έκανα τα μικρά παιδάκια να γελάνε, ενώ παράλληλα τους έδινα ηθικά διδάγματα...
Εκείνες οι εποχές μου φαίνονται τόσο μακρινές..
Κοιτάζω ξανά το τσιγάρο μου και θυμάμαι ότι όλα ξεκίνησαν από αυτό...
Τότε που οι παραγωγοί μου θεώρησαν ότι θα ήταν πιο "cool" να καπνίζω και ότι θα προσελκούσα μεγαλύτερο μέρος του κοινού...
Με τον καιρό θεώρησαν ότι και το μαύρο δέρμα μου , τα μεγάλα στρογγυλά αυτιά μου δεν ήταν αρκετά καλά.. Έτσι με άλλαξαν...με έκαναν πιο ανθρώπινο, με πιο πολλές αδυναμίες...
Έτσι σιγά σιγά σταμάτησα να προσφέρω γνώση και χαρά. Άπλα μάθαινα στα παιδιά αυτό που λέμε να ζεις χωρίς σκέψη..
Πήγα με γυναίκες με πολλές γυναίκες..Ξέχασα αυτή που πάντα με αγαπούσε.
Άλλωστε μου είπαν ότι το όνομα της ήταν πολύ χαζό για να είναι δίπλα μου.
Ειδικά τώρα που είχα αλλάξει όνομα: Cim Moss .
Μου είπαν ότι ακούγεται καλύτερα από το παλιό μου.
Άλλωστε πλέον οι περισσότερες σκηνές στις οποίες συμμετείχα , είχαν αίμα, βιασμούς κτλ...
Δεν θα μπορούσα να κρατήσω το παλιό μου όνομα.
Με τον καιρό άλλωστε άρχισαν να μ αρέσουν όλ 'αυτά .
Ο σκληρός τύπος με τις γκόμενες , τα λεφτά , με το δικαίωμα να δοκιμάζει όποιες απαγορευμένες ουσίες ήθελε και να μην του λέει κανείς τίποτα.
Μ άρεσε αυτό , άλλωστε είχε σταματήσει να με ενδιαφέρει τι μηνύματα περνάω στα παιδιά...
Μέχρι που σήμερα , σ' αυτό το μαγαζί όπου στέκομαι απ' έξω , γνώρισα τον Mike...
18 χρονών παιδί και όμως έχει κατάφερε μέσα σε αυτά τα χρόνια να πέσει στα ναρκωτικά, οι μόνες κοπέλες που έχει πλαγιάσει μαζί ,είναι πληρωμένες πόρνες, δεν έχει δουλέψει ποτέ του και το μόνο που κάνει είναι να μεθάει σε bars ,ζώντας από τα λεφτά που κλέβει όταν δεν είναι μεθυσμένος..
Όταν τον ρώτησα ,αν έχει κάποιον στην ζωή, η απάντηση του ήταν αποστομωτική:"Δεν χρειάζομαι κάποιον Cim! Είμαι σαν κ εσένα , όπου φυσάει ο άνεμος ελεύθερο πουλί!''
Κ μετά μου έκλεισε το μάτι...
Εκείνη τη στιγμή , εκείνη τη γαμημένη ατελείωτη στιγμή, μπορούσα να δω τι είχα γίνει.
Μπορούσα να καταλάβω την κατάντια μου και τις αμαρτίες μου...
Ένιωσα να πνίγομαι να μην αντέχω άλλο..
Βγήκα από το μαγαζί (γνωστό σε όλους για τα ωραία "κορίτσια" που προσφέρει),
και άναψα τσιγάρο,ξέροντας ότι αυτό δεν θα με βοηθήσει, αλλά το έκανα.
Γιατί; Γιατί έτσι με κατάντησαν, αυτό τον τρόπο μου έμαθαν...
Όταν έχω προβλήματα ,δεν χρειάζεται να τα λύνω...άπλα ανάβω ένα τσιγάρο,
και χάνομαι στον καπνό του...
