Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν πολύ λεπτές βιοδιασπώμενες ηλεκτρονικές συσκευές, που διαλύονται ακίνδυνα μέσα στο σώμα ή στο περιβάλλον, αφού ολοκληρώσουν το έργο τους
και οι οποίες, μελλοντικά, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε μεγάλη γκάμα
ιατρικών και περιβαλλοντικών χρήσεων. Μεταξύ άλλων,...
κάποια μέρα θα ήταν
δυνατό όλες αυτές οι ηλεκτρονικές συσκευές, αντί να καταλήγουν στις
χωματερές, να αποσυντίθεται μόνες τους.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή μηχανολογίας Τζον Ρότζερς του πανεπιστημίου του Ιλινόι και τον καθηγητή βιοϊατρικής μηχανολογίας Φιορέντσο Ομενέτο του πανεπιστημίου Ταφτς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», δημιούργησαν ηλεκτρονικά στοιχεία από πυρίτιο και οξείδιο του μαγνησίου, καλυμμένα από ένα προστατευτικό στρώμα πρωτεΐνης μεταξιού.
Τα εν λόγω ολοκληρωμένα κυκλώματα ανήκουν στη νέα κατηγορία των λεγόμενων «παροδικών ηλεκτρονικών», τα οποία, αντίθετα με τα συμβατικά ηλεκτρονικά, δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, αλλά διαλύονται πλήρως με προγραμματισμένο κι ελεγχόμενο τρόπο. Οι ίδιοι ερευνητές στο παρελθόν έχουν παράγει «ηλεκτρονικά τατουάζ», αισθητήρες που λυγίζουν και τεντώνονται, ανάλογα με τις κινήσεις του δέρματος.
Το πυρίτιο διαλύεται στο νερό, ούτως ή άλλως, όμως, στην περίπτωση των συμβατικών ηλεκτρονικών, κάτι τέτοιο θα έπαιρνε πάρα πολύ χρόνο, λόγω του μεγέθους των κυκλωμάτων. Οι αμερικανοί χρησιμοποίησαν εξαιρετικά λεπτά φύλλα πυριτίου (νανομεμβράνες),
που διαλύονται μέσα σε μερικές μόνο μέρες ή βδομάδες. Η ταχύτητα
διάσπασης -που θα μπορούσε να επεκταθεί χρονικά για μήνες, ή χρόνια-
ελέγχεται από το προστατευτικό μεταξένιο επίστρωμα και το πόσο γρήγορα
αυτό διαλύεται.
Οι επιστήμονες έχουν ήδη δοκιμάσει στο
εργαστήριο ορισμένες χρήσεις για αυτά τα υλικά περιορισμένης διάρκειας
ζωής. Όμως, θεωρούν ότι, στο μέλλον, θα υπάρξουν πολύ περισσότερες
πρακτικές εφαρμογές, ιδίως στην ιατρική και στη φαρμακευτική, όπως για
την ελεγχόμενη απελευθέρωση φαρμάκων μέσα στο σώμα, για παροδικά μοσχεύματα, που δεν θα απορρίπτονται από τον οργανισμό, για την εισαγωγή ηλεκτρονικών αισθητήρων παρακολούθησης της καρδιάς, των μυών, του αίματος ή και του εγκεφάλου.
Ακόμα, κατά τον Ομενέτο, τέτοιου είδους αυτοδιαλυόμενα ηλεκτρονικά θα μπορούσαν να κάνουν τους υπολογιστές και τα τηλέφωνα πιο φιλικά για το περιβάλλον. Επίσης, θα μπορούσαν να βοηθάνε στην καταπολέμηση μολύνσεων, όπως στον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων, ή άλλων ρυπάνσεων.
