Με αγάπη στην φαντασία μου.
Σ' αυτή που μας πήρε σε ένα κόσμο ομορφότερο.
Ήταν αυτή που δημιούργησε τέρατα και δαίμονες.
Όχι για να τα φοβόμαστε, αλλά για να νικάμε,
να μαθαίνουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί από τους φόβους μας.
Αφιερωμένο στην φαντασία σου.
Αυτή που μας έδειξε την ιδανική αγάπη.
Αυτή που σε έκανε να ζήσεις κάτι τόσο ξεχωριστό και αγνό.
Αυτή που σε ταξίδεψε στην ψυχή αυτού που αγάπησες.
Που εκείνη την θλιβερή μέρα σε έκανε να γράψεις
το δακρύβρεχτο ποίημα.Θυμάσαι καλά πιο εννοώ.
Αυτό που χρόνια τώρα διαβάζεις ξανά και ξανά
και ενώ κάθε φορά λες "Δεν θα κλάψω",
μόλις το τελειώνεις συνειδητοποιείς ότι τα μάγουλά σου είναι πάλι υγρά.
Αφιερωμένο λοιπόν στην φαντασία του,
εκείνη που έκανε το συναίσθημα μουσική
και τώρα τ' ακούμε εμείς ως μια μελωδία που αγγίζει τις καρδιές μας.
Στην υγειά λοιπόν της φαντασίας μας,
ας είναι πάντα εδώ να κρατά τα σπαθιά μας λαμπερά,
τις νίκες μας ένδοξες,
τις πριγκίπισσες ιδανικές
και να ζεσταίνει την καρδία και το νου μας ,
με κάθε είδους τέχνη.
Καθώς χωρίς αυτή θα ήμασταν νεκροί.
-P-
