ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ -Ντίνος Χριστιανόπουλος
- Απ᾿ ὅλα τὰ ἀφηρημένα οὐσιαστικὰ πειράζει νὰ ἑξαιρέσουμε τὴ μοναξιά;
- Αφαίρεσε τὴ νύχτα ἀπ᾿ τὰ μάτια σου –πῶς νὰ παλέψω μόνος με τοὺς δυό σας;
- Θανάση γιατί ἔκοψες τὸ ἄλφα ἀπὸ μπροστά; γιὰ ἕνα γράμμα χάνεις τὴν ἀθανασία
- Μιὰ γυναῖκα στὸ δρόμο
μαλώνει τὸ παιδάκι της
«δε θὰ πᾶμε στὸ σπίτι;
θὰ σὲ κρεμάσω ἀνάποδα»
γύρισα κι εἶδα τὸ μικρό:
ἤτανε κιόλας κρεμασμένο - Τώρα ποὺ σ᾿ ἔχω διαγράψει ἀπ᾿ τὴν καρδιά μου,
ξαναγυρνᾷς ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἐπίμονα,
ὅλο καὶ πιὸ πολὺ τυραννικά.
Δὲν ἔχουν ἔλεος τὰ μάτια σου γιὰ μένα,
δὲν ἔχουν τρυφερότητα τὰ λόγια σου,
τὰ δάχτυλά σου ἔγιναν τώρα πιὸ σκληρά,
ἔγιναν πιὸ κατάλληλα γιὰ τὸ λαιμό μου.
