Σήμερα ονειρεύτηκα μουσική.
Αυτό που ξεκλειδώνει τις καρδιές μας,
αυτό που ζεσταίνει την ψυχή.
Ονειρεύτηκα το τραγούδι της ευτυχίας.
Της απόλυτης γαλήνης.
Αυτό που θα φέρει αιώνια ειρήνη,
που θα γαληνέψει τα θηρία μέσα μας,
που θα μας ενώσει σαν αδέρφια.
Το τραγούδι αυτό νικούσε το μίσος,
εξαφάνιζε την πείνα,
τον ρατσισμό,
την σκλαβιά.
Σταματούσε τον χρόνο,
ξεπερνούσε τον θάνατο.
Ήταν τόσο δυνατό που ακουγόταν κατευθείαν στην καρδιά.
Έτσι ώστε όλοι να το ακούνε.
Ήταν τόσο ζεστό που έκανε τους άστεγους, βασιλιάδες.
Τόσο αληθινό, που έκανε τους βασιλιάδες, ταπεινούς και ευσυνείδητους.
Ένα τραγούδι γεννημένο από την αγάπη και σφυρηλατημένο από τον αιώνιο έρωτα.
Τόσο φωτεινό ,και τόσο "ονειρεμένο".
Δεν θυμάμαι ακριβώς πως ήταν.
Ίσως δεν είμαι έτοιμος γι' αυτό.
Ίσως πάλι, αυτό δεν είναι έτοιμο για τον κόσμο.
Πήγαινε όμως κάπως έτσι :
-P-
