Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Σώπασε...


Βλέπεις έναν άστεγο να σέρνεται δίπλα σου
εκλιπαρόντας για ένα χέρι βοηθείας,
ζητώντας λίγο από τον χρόνο σου,
να τον βοηθήσεις να βρει μια λύση.
Εσύ σιωπάς και κοιτάς αλλού...
Ένας ναρκομανής σου ζητάει λίγα ψιλά.
Σίγουρα θέλει να πάρει την δόση του.
Δεν μπαίνεις στον κόπο να του πεις για τις χαρές τις ζωής.
Δεν μπαίνεις στον κόπο να του πεις για τα κέντρα απεξάρτησης.
Δεν μπαίνεις στον κόπο να του αγοράσεις κάτι να φάει.
Απλά σιωπάς και κοιτάς αλλού...
Βλέπεις ένα τύπο στο απέναντι πεζοδρόμιο,
να έχει στριμώξει μια κοπέλα στην γωνία.
Την κοιτάει με λάγνο βλέμμα
και ο τρόμος είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπό της.
Το σκέφτεσαι για λίγο...μετά σκέφτεσαι: ''Ίσως να είναι επικίνδυνο''.
Έτσι, σιωπάς και κοιτάς αλλού...
Ένα παιδί περνά με την παρέα του,με το αμάξι, από την Συγγρού
Βγαίνουν έξω και ξυλοκοπούν μια τραβεστί.
Η εικόνα αυτή σου κάνει εντύπωση.
Τους πλησιάζεις την στιγμή που το θύμα είναι ξαπλωμένο κάτω,
και το κλωτσάνε στο πρόσωπο.
Τους ρωτάς ''Γιατί το κάνετε αυτό?''
Αυτοί σε αγριοκοιτάνε,
και εσύ χωρίς να πεις λέξη, ενώ ακούς της επικλήσεις για βοήθεια ,του θύματος,
σιωπάς και κοιτάς αλλού...
Τώρα ένας αστυνομικός ,λογομαχεί με ένα παιδί.
Εκνευρισμένος βγάζει το όπλο του και το πυροβολεί.
Σοκάρεσαι.. ο αστυνομικός σε κοιτάει.
Κατεβάζεις το κεφάλι,κανείς ότι δεν έχεις δει τίποτα
και απλά,
σιωπάς και κοιτάς αλλού.
Τώρα είσαι σε μια πορεία διαμαρτυρίας για τους νέους φόρους.
Ένα θέμα που σε αφορά άμεσα.
Σκέφτεσαι: ''Μα γιατί η πολιτεία προσπαθεί να μου πιει το αίμα;;Γιατί κανείς δεν κάνει κάτι;''
Τότε ξαφνικά κάποια άτομα από την πορεία ορμάνε προς τους αστυνομικούς.
Ακολουθεί άγριος ξυλοδαρμός,προσπαθείς να φύγεις από την μάζα αλλά δεν μπορείς.
Δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να βγεις από την μάζα.
Ένας "μπάτσος" σε βλέπει,υψώνει το γκλοπ του
και πριν προλάβεις να πεις οτιδήποτε,αρχίζει να σε χτυπά με αυτό ανελέητα.
Νιώθεις τα κόκαλα σου να ραγίζουν,
πέφτεις κάτω
και αίμα βγαίνει από το στόμα σου.
Σκέφτεσαι μέσα σ αυτό τον εφιάλτη: ''Μα τι να κάνω, τι να κάνω??"
Τότε ακούς μια φωνή στο κεφάλι σου: ''Σιώπα και κοίτα αλλού!''
Αυτό δεν θα κάνει καλύτερη την κατάστασή σου,ούτε θα ελαφρύνει τον πόνο σου.
Αλλά σου αξίζει...είναι η μοίρα που εσύ επέλεξες για τόσους.
Μοιράσου την τώρα μαζί τους!
Σιώπα λοιπόν και κοίτα αλλού!!!
-P.R.-