Τα όμορφα φώτα ξεθωριάζουν σιγά σιγά....Η ρυθμική επαναλαμβανόμενη μουσική σταμάτησε..
Η ευωδιαστές μυρωδιές χάθηκαν και αυτές...
Μόλις γύρισες ξανά από τον όμορφο κόσμο που κρύβεσαι για να ξεχάσεις.
Μόνο που γύρισες λίγο πιο λειψός
Ένα κομμάτι σου παγιδεύτηκε για πάντα σε εκείνο τον κόσμο,
δένοντάς σε όλο και πιο σφιχτά μαζί του.
Τα προβλήματα επιστρέφουν με την σειρά τους .
Στην αρχή ως λεπτές σκιές που κρύβονται στις σκοτεινές γωνιές του μυαλού σου.
Όσο περνά ο χρόνος αυτές οι σκιές μεγαλώνουν μέχρι που γίνονται γίγαντες
και κατακλύζουν όλο σου το είναι.
Μαζί με τα προβλήματα επιστρέφει και ο πόνος ,η ανάγκη για άλλο ένα ταξίδι,
στον ιδιωτικό σου παράδεισο.
Άλλη μια βόλτα με το τρενάκι που μέρα με την μέρα είναι όλο και πιο κοντά στον εκτροχιασμό.
Πάνε ώρες πλέον από την επιστροφή σου και το μόνο που κατακλύζει το μυαλό σου
είναι η ανάγκη γι' άλλο ένα ταξίδι, θες να ξεφύγεις πάλι, να ξεχάσεις,
δεν σε νοιάζει που θα χρειαστείς λίγη περισσότερη "σκόνη" από την προηγούμενη φορά....
Δεν σε νοιάζει που όταν επιστρέψεις ο πόνος θα είναι χειρότερος...
Δεν σε απασχολεί το γεγονός ότι αφού επιστρέψεις θα είσαι ακόμα πιο ανίκανος
να βρεις μια πρακτική λύση στο πρόβλημα σου.
Το μόνο που σε νοιάζει είναι να ξαναδείς τα όμορφα φώτα,
να νοιώσεις ξανά πιο ελαφρύς
και να ακούσεις την ρυθμική μουσική που σε καθηλώνει.
Μόνο αυτό περνά από το μυαλό σου.
Έτσι γι άλλη μια φορά η βελόνα τρυπά το ρημαγμένο χέρι σου
και την κουρελιασμένη ψυχή σου.
Γι' άλλη μια φορά παρελθόν ,μέλλον, παρόν γίνονται ένα και μετά χάνονται μαζί σου
στον λαμπερό δικό σου κόσμο.
Άλλο ένα ταξίδι ξεκινά μακριά από τον πόνο και την πραγματικότητα
Άλλο ένα κομμάτι σου χάνεται για πάντα στον κόσμο εκείνο.
Τα φώτα αρχίζουν να λάμπουν ξανά...
Πάλι θα επιστρέψεις "λιγότερος".
Άλλη μια βόλτα με το τρελό τραίνο,
άλλη μια φορά πουλάς τον εαυτό σου σε αυτούς
που σου "πλάσαραν" αυτό τον κόσμο...
Και θα το κάνεις ξανά και ξανά,
μέχρι αυτός ο κόσμος να σε καταπιεί για πάντα.
-PR-
