Θυμάμαι ,πως φάνταζε από εκεί κάτω ο μεταλλικός γίγαντας.
Την πρώτη φορά που τον είδα, ένοιωσα δέος.
Τόσο μεγάλος και επιβλητικός ,
στεκόταν εκεί στα τέσσερα μεταλλικά του πόδια,
στο κέντρο του πολιτισμού αυτού του κόσμου,
να μας θυμίζει περήφανος τις ικανότητες του ανθρώπου...
Όμως όσο δέος και αν ένοιωθα,
ο πελώριος αυτός γίγαντας, δεν ήταν για μένα παρά ένα κενό κουφάρι,
απαξιωμένο ,χωρίς ίχνος τέχνης και πολιτισμού.
Μια απόδειξη ,ότι ο άνθρωπος δεν έχει ως προτεραιότητα την βοήθεια όσων πεινάνε,
την διδασκαλία των αμόρφωτων, ούτε την προώθηση των ιδεών.
Αυτός ο γίγαντας είναι χρόνια τώρα εκεί να μας υπενθυμίζει,
ότι ο άνθρωπος έχει ως υπέρτατη αξία,
την επίδειξη.
-P.R.-
